درخت هر چه پر بارتر است افتاده‏تر است و رودخانه هر چه عمیق تر باشد ، آرام تر است شایداین ضرب المثلها را بارها و بارها شنیده باشین ولی به معنای دقیق آن فکر نکرده باشین . این تمثیل که در بیان مفهوم تواضع بکار می رود به ‏سادگی این معنا را می‏رساند که همانطور که درخت به میزانی که میوه ببار می آورد شاخه هایش سنگین شده و بطرف زمین خم می شوند، انسانها نیز هر چه به لحاظ علمی، ادبی و معنوی غنی تر گردند، تمایل به مطرح کردن خویش در آنان کمتر شده و نیاز به جلب توجه و فخر فروشی به دیگران در آنان کاهش می یابد. چنین کسان دیگران را نیز نه با داشته ها که با جوهر انسانیتشان محک می زنند.

 این موضوع همیشه ذهنم را مشغول میکرد و دوست داشتم آن گونه باشم. وقتی هنوز دانشگاه نمی رفتم با خانم دکتری(که تخصص چشم داشتن واز سن19 سالگی برای تحصیل به اروپا رفته بودن) مواجه شدم که اتفاقا یکی از فامیل های نزدیک بودن .برام خیلی جالب بود که آن خانم با آن همه تحصیلات چگونه این گونه میتواند باشد این خانم اصالت خودش را با رفتارش به من نشان داد نمیدونم شاید احساس من بود ولی تواضع و فروتنی در این خانم بارز بود خیلی سریع خودش را با محیط منطبق میکرد و با هر کسی آن گونه که متوجه شود صحبت میکرد خیلی آرام به نظر میرسید  وخلاصه هیچ گونه غرور ی در رفتارش دیده نمیشد  من به شخصه هر وقت میدیدمش آرامش خاصی میگرفتم ولی حیف که در این دنیای به این بزرگی کمتر کسی میتواند زندگی کند و آن همه علم و تحصیلات داشته باشد و به خودش  مغرور نشود و آرام باشد تا همه بتوانند از فیوضات آن بهره ببرنند .

 تواضع نقطه مقابل خود شیفتگی و خود برتربینی است. اما  درباره آن ضرب المثل با کمی توجه می توان دید که با گذشت زمان جای کلمات افتاده و پربار   با یکدیگر عوض شده و ضرب المثل بصورت «درخت هر چه افتاده‏تر است پر بارتر است» تغییر شکل داده است. تغییری که آنرا بکلی از معنای اصلی خویش تهی کرده است. و متاسفانه دیده می شود که در بسیاری از موارد نوع تواضع ما از این ضرب المثل جدید تبعیت می کند. توضیح اینکه در حالی که در ضرب المثل اصلی پرباری دلیل تواضع بوده در ضرب المثل جدید افتادگی نشان پرباری قلمداد می گردد. و بدین ترتیب به جای این‏که تلاش در پربارتر کردن خویش کنیم تا به لحاظ معنوی افتاده شویم، تظاهر به افتادگی می کنیم تا نشان دهیم که پرباریم! غافل از اینکه ضرب المثل اخیر حتی در مورد درخت نیز صدق نمی کند، یعنی هر درخت پرباری با احتمال بسیار زیاد شاخه‏هایش به لحاظ قوانین فیزیکی خم و افتاده می‏شود، اما هر شاخه ای خم شده و افتاده‏ای دلیلی ندارد که پر بار باشد، چرا که ممکن است شاخه ضعیف بوده و در اثر باد خم شده و یا پرنده ا ی سنگین وزنی روی آن نشسته باشد و.... این تظاهر به افتادگی خود نقطه مقابل تواضع است. چرا که شخص متواضع اصولا نیازی به مطرح کردن خویش ندارد. مساله تواضع مسئله "ننمودن و به نمایش نگذاشتن خویش است چه با کوچک جلوه دادن و چه با بزرگ نمودن. آنکه خود را بزرگ جلوه می دهد همانقدر نیاز به مطرح کردن خویش دارد که آن کس که خود را کوچک می کند. چنین کسی در واقع منتظر تایید بزرگی خویش از جانب شخص مقابل است که این خود همانطور که بیان شد در تضاد با ویژگی تواضع است.